Naomi (Aurora) van den Brom heeft een jeugd gekend die gekenmerkt werd door verlies, misbruik en een schrijnend gebrek aan liefde en aandacht. Haar ervaringen in de jeugdzorg, van haar achtste tot haar zeventiende, waren allesbehalve positief. In haar boek Aurora en het lied Eindeloze Tranen deelt ze haar verhaal en roept ze op tot verandering binnen het jeugdzorgsysteem.

Naomi’s jeugd werd getekend door de dood van haar moeder en de onmogelijkheid van haar vader om voor haar te zorgen. Ze belandde in diverse pleeggezinnen en instellingen, waar ze zich vaak niet gehoord en niet begrepen voelde. Haar verhaal is doordrenkt met pijnlijke herinneringen aan misbruik en slechte behandeling. Als tiener, toen ze suïcidaal en destructief werd, werd ze meerdere keren opgesloten in een isoleercel.

Toch kwam er een keerpunt in haar leven dankzij de zorg en ondersteuning van Wagterveld Zorg in Kampen. Op zeventienjarige leeftijd nam Berry Naomi onder zijn hoede en bood haar onderdak, werk en, bovenal, veel aandacht voor haar problemen. Dit gaf Naomi de kans om aan een nieuwe toekomst te bouwen.

Nu, jaren later, is Naomi moeder, studeert ze en zet ze zich in om anderen te helpen. Haar verhaal is een krachtige oproep aan instellingen en professionals om te luisteren, te begrijpen en liefde en aandacht te bieden aan jongeren in de jeugdzorg. Zoals Naomi zelf zegt: “Iedereen verdient een veilige plek en een beetje liefde.

Lees het volledige artikel over Naomi’s verhaal op de NOS-website: